Δευτέρα, Νοεμβρίου 7

Ποιοι τεχνοκράτες…; Ποια στρατηγική…; Ποιο μέλλον…;

Μα η χώρα χρειάζεται στο τιμόνι της τεχνοκράτες που γνωρίζουν να διαπραγματεύονται. Ποιοι τεχνοκράτες…; Μα η χώρα χρειάζεται στρατηγική για το μέλλον… Ποιο μέλλον…;

Πολιτικές επιστήμες. Οικονομικά. Νομική. Μεταπτυχιακό στις διεθνείς διαπραγματεύσεις. Διδακτορικό στη σύγχρονα οικονομικά συστήματα. Στρατηγική και σχεδιασμός μικροοικονομίας και μακροοικονομίας κρατών.

Σύγχρονες πτυχές των σπουδών τεχνοκρατών που διοικούν τον πλανήτη. Επιτυχημένα, αποτυχημένα, πάντως διοικούν μέσω οργανισμών, τραπεζών, κρατικών δομών και φυσικά επιχειρήσεων.

Φυσικό επακόλουθο λοιπόν, κάθε χρεωκοπημένη χώρα του πλανήτη που ζητά βοήθεια, να έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιους ανθρώπους, ως εξειδικευμένους των οργανισμών που εκπροσωπούν.

Γνωστά και μάλιστα πολύ καλά, στην πιο χρεωκοπημένη χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου, που ‘ευτυχούμε’ να ζούμε πλέον…

Κι ερχόμαστε τώρα να παρατηρήσουμε, ποιους στέλνουμε εμείς ως κράτος, απέναντι σε τόσο έμπειρους κι εξειδικευμένους τεχνοκράτες που εκτός των σπουδών τους, έχουν και σαφείς εντολές από πολιτικούς προϊσταμένους που όμως επίσης διαθέτουν παρόμοιες γνώσεις κι εξειδίκευση φυσικά.

Η λίστα των ‘φρέσκων’ υπουργών μας, κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρα για ευθεία αντιμετώπιση στο τραπέζι της αξιολόγησης και των διαπραγματεύσεων, μπορεί να θεωρηθεί. Η παταγώδης αποτυχία σε όλους τους τομείς τελικά, των προηγούμενων εκλεγμένων, άδειασε και τη φαρέτρα του πρώτου σε ψήφους κόμματος, με αποτέλεσμα, να έρθει η δεύτερη εφεδρεία, σαφώς λιγότερων δυνατοτήτων και προσόντων καθώς κι η επικουρία κάποιων εξωκοινοβουλευτικών που μόνο να μας εξοργίσει το βιογραφικό τους δύναται, παρά να μας γεμίσει ελπίδα για την πορεία των διαπραγματεύσεων σε βασικά ζητήματα όπως το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

Η κρισιμότητα της κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα και μετά την ατυχή διακυβέρνησή της, κατά κοινή πλέον ομολογία και τα απανωτά λάθη των τελευταίων μηνών, παρά τις κυβιστήσεις και τις πολιτικές παλινδρομήσεις, δεν κατάφεραν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, οδηγώντας την κατάσταση σε νέο αδιέξοδο.

Το νέο σχήμα, μόνο ιδεοληπτικές προσεγγίσεις του παρελθόντος και αποδείξεις αιθεροβαμόνων έχει να επιδείξει, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται προσγειωμένους κι ενημερωμένους γνώστες, όχι μόνο των σύγχρονων οικονομικών αλλά και της νέας τάσης στην πολιτική της Ε.Ε., κάτι που φυσικά δε μαθαίνεται σε αμφιθέατρα από αιώνιους φοιτητές, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αλλά στην καθημερινή τριβή με το πολιτικό γίγνεσθαι χωρών που κυβερνώνται από σοβαρούς, ικανούς και με όραμα πολιτικούς.

Η επικρατούσα άποψη διεύρυνσης κράτους και δομών του, σε μια εποχή που το μόνο που μπορεί να βοηθήσει τη χώρα είναι επενδύσεις και ιδιωτική πρωτοβουλία, η απομάκρυνση από καθετί που συνδέεται με τις εύλογες παραινέσεις εκείνων που γνωρίζουν τι χρειάζεται η χώρα για να επανακάμψει, μόνο καταστροφή και διάλυση ό,τι ελάχιστου έχει απομείνει, μπορούν να εγκυμονούν.

Ο συνδυασμός δε, με την παντελή έλλειψη στρατηγικής και σχεδιασμού για οποιαδήποτε κίνηση την επόμενη μέρα, παρά μόνο η ανάγκη για διασφάλιση της συνέχισης της λανθασμένης πορείας όπως αποδεικνύουν οι δείκτες και τα συμπεράσματα, καθόλου δελεαστικά δεν ακούγονται φυσικά, σε όσους ίσως είχαν διαβλέψει ευκαιρίες στην ελληνική κρίση.

Όταν ένα κράτος καταντά να γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια μιας παρέας που έχει δημοσίως παραδεχθεί τα λάθη και τις κυβιστήσεις της και κανείς δεν αντιδρά, προφανώς προκαλεί την αδιαφορία εκείνων που είχαν μείνει τελευταίοι να ενδιαφέρονται για το παρόν και το μέλλον των κατοίκων του.

Κι όσο εμείς γελάμε κι απολαμβάνουμε την ορκωμοσία νέων άσχετων, ο απομονωτισμός της χώρας γιγαντώνεται καθιστώντας την απλώς έναν χώρο με όμορφη φύση, με λάθος διαχειριστές.

Προχωράμε ως χώρα, αποδεικνύοντας δυστυχώς ότι κάθε άλλο παρά μάθαμε απ’ τα λάθη μας, ενδεδυμένοι τον χειρότερο μανδύα, την πιο κρίσιμη στιγμή.

Αν δεν αποτελεί αυτό, το ισχυρότερο κίνητρο για ΣΥΝΘΕΣΗ και συνεργασία όσων έχουν πραγματικό όραμα για τη χώρα και διάθεση για κατάθεση των γνώσεων και της εμπειρίας τους, αλήθεια ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι; Ρητορική, φυσικά η ερώτηση….

Γρηγορίου Αλεξάνδρα

Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου