Τι περιμένουν οι πολίτες;

Είναι άξια απορίας η παθητική στάση των πολιτών για τα πεπραγμένα του 1,5 χρόνου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; ...Πολλοί αναρωτιούνται. Άλλοι θεωρούν πως όχι. Προσωπικά ανήκω στους δεύτερους. Αλλά ας τα πάρουμε περίπου από την αρχή.

Το κυρίαρχο κόμμα που μας κυβερνάει ψηφίστηκε για τρεις συγκεκριμένους λόγους και όχι βάση του προγράμματος ή των προσώπων του που θα έπρεπε να είναι οι βασικοί λόγοι εκλογής ενός κόμματος εξουσίας.
Α. Παρουσιάστηκε ως το νέο που θα τελείωνε με την διαφθορά και την διαπλοκή η οποία ήταν και το μεγάλο αγκάθι των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν την χώρα στην μεταπολίτευση.
Β. Υποσχέθηκε πως έχει τον μαγικό τρόπο να σταματήσει την ύφεση και την υπερφορολόγηση στους αφελής και ευκολόπιστους ψηφοφόρους.
Γ. Προέβαλε ως πλεονέκτημα την αριστερή ηθική (η οποία έχει ακόμη πολύ μεγάλη πέραση στο εκλογικό κοινό) και έκανε σημαία του την κοινωνική πολιτική που θα ακολουθούσε.

Μετανάστευση…για προστασία και πρόοδο…

Απανωτές οι ευχάριστες ειδήσεις για Έλληνες του εξωτερικού που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς ενώ εξαιρετικές είναι οι κριτικές για κάθε τύπου συνεργασία με Έλληνες, σε όλες τις χώρες που μεταναστεύουν, αποδεικνύοντας ότι αποδίδουν τα μέγιστα σε περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού και προόδου…

Η είδηση της βράβευσης ενός λαμπρού Έλληνα μουσικού, του Λεωνίδα Καβάκου, ως καλύτερου μουσικού για το 2017, αποτελεί την τελευταία, χρονικά, ευχάριστη είδηση με θέμα τα επιτεύγματα των Ελλήνων του εξωτερικού. Ταλέντο που από παιδί διαφάνηκε, διαγράφει μια λαμπρή πορεία στο χώρο της μουσικής, κάνοντας υπερήφανους όσους τον παρακολουθούν ενώ ποτέ δεν ξέχασε ότι είναι Έλληνας.

Συν Ευρώπη και χείρα κίνει

Μετά και το πέρας της τελευταίας αξιολόγησης, φαίνεται πως αυτό που ήθελε η ελληνική πλευρά το πέτυχε. Οι Ευρωπαίοι στηρίζουν την συγκυβέρνηση χωρίς ιδιαίτερες πιέσεις, ήτοι, δεν θίγεται η κρατικίστικη προσέγγισή της στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Οι φόροι θα συντηρούν το κράτος και το κράτος στη συνέχεια, μέσω των δαπανών, θα σώσει οτιδήποτε (υποτίθεται ότι) σώζεται από μία αφυδατωμένη οικονομία. Και με αυτό το μοντέλο, θεωρητικά, θα βγούμε στις αγορές το 2017, σύμφωνα με τον υπουργό των Οικονομικών.

Εντούτοις, το γεγονός ότι οι εταίροι έριξαν τους τόνους ενάντια στο σπιράλ της ελληνικής ύφεσης, δεν σημαίνει πως τα spreads θα πέσουν σε υπολογίσιμο βαθμό. Και ας μην ξεχνάμε, ότι όλη η ιστορία της ελληνικής κρίσης αφορά στην επανάκτηση της ικανότητας δανεισμού από τις αγορές.

Το Αρχαίο μας ''Κλαίως''...

- Χάσαμε το "αρχαίο μας κλέος"... Το γονίδιο του Έλληνα διαβρώθηκε, για αυτό περνάμε όλα όσα περνάμε...

Αμ δε...

Δεν είναι αυτή η αιτία της κρίσης μας, αγαπητοί...

Αντίθετα, αυτή η δήλωση είναι σε μεγάλο βαθμό, η βάση της διαιώνισης και του βαθέματος της ίδιας της κρίσης μας...

Το κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα ήταν, είναι και παραμένει προβληματικό και δύσμορφο. Παραδοσιακά, δομικά, οργανικά και μακροχρόνια...

Όλο και πιο απαραίτητη η ασπίδα….

Οι αναλυτές κι οι ερευνητές κι οι εξειδικευμένοι επιστήμονες όλων των αντικειμένων, δε χρειάζονται ώστε να κατανοήσει κι ο απλός παρατηρητής ότι μια χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται η δική μας και στην εκρηκτική γειτονιά που ‘ευτυχεί’ να υπάρχει, χρειάζεται όλο και περισσότερο, ασπίδα προστασίας…

Λες και δεν έφταναν όσα μας συμβαίνουν εντός συνόρων, λες και δεν έφτανε η ανικανότητα των εκλεγμένων μας που μας οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση όσο κι αν θεωρούμε πάντα ότι πιάσαμε πάτο, έχουμε και μια γειτονιά που δε λέει να ησυχάσει…

Πραξικόπημα στην Τουρκία ή τέλος πάντων προσπάθεια πραξικοπήματος ή προσπάθεια εδραίωσης ενός ιδιότυπου καθεστώτος, όπως και να το πει κανείς, πρόκειται για μια έκρυθμη κατάσταση που επιβαρύνει τις, έτσι κι αλλιώς πολύ ευαίσθητες ισορροπίες της περιοχής.

Κρίσιμοι οι καιροί, απαγορευτικά τα λάθη

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στη γείτονα χώρα, η ηγεμονία του Ερντογάν ενισχύεται. Όπερ σημαίνει πως ο αυταρχισμός του τουρκικού καθεστώτος εντείνεται.

Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο πολιτικός λόγος έχει διολισθήσει στον ακραίο λαϊκισμό και ο ένας εκ των δύο υποψήφιων πρόεδρων των ΗΠΑ κρίνεται τουλάχιστον απρόβλεπτος.

Στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αναδύονται κατά τόπους εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις, η ισλαμική τρομοκρατία φαίνεται πιο απειλητική από ποτέ και, όλα αυτά, την ίδια στιγμή που η ΕΕ διανύει περίοδο τεταμένων σχέσεων με τη Ρωσία.

Ελλάδα και ευρωπαϊκή προοπτική

Η Ελλάδα, όποτε στην ιστορική πορεία της βρέθηκε μόνη, χωρίς συμμαχίες, υπέστη σοβαρές και μεγάλης κλίμακας ήττες, που οδήγησαν σε οπισθοδρόμηση με μακροχρόνιες αρνητικές συνέπειες.

Στην σημερινή εποχή των περιφερειακών ολοκληρώσεων και της παγκοσμιοποίησης, η απομόνωση και η αγνόηση των διεθνών δεδομένων μπορεί να κοστίσει ακριβά.

Η Ευρωπαϊκή 'Ένωση, παρά τις πολλές αδυναμίες και τα σοβαρά προβλήματα της, αποτελεί σήμερα νησίδα ασφάλειας, ευμάρειας και δημοκρατίας στον πλανήτη. Μόνο μέσα σε αυτήν, η χώρα μας μπορεί να έχει ρόλο στις εξελίξεις.

Το μοναδικό κεφάλαιο πλέον, οι άνθρωποί της…

Όσο κι αν γίνεται εναρμονισμένη και πολύ καλά σχεδιασμένη προσπάθεια απ’ τους ‘προοδευτικούς’ αριστερούς αστούς με τις δεξιές τσέπες, να ταυτίσουν καθετί που αφορά την ελληνικότητα και τους λόγους που νιώθουμε υπερήφανοι να την επικαλούμαστε, με φασιστοειδή νοοτροπία, οι Έλληνες εντός κι εκτός συνόρων, έχουν κοινά χαρακτηριστικά που αποτελούν τελικά το μοναδικό κεφάλαιο που μας απέμεινε…

Έλληνας καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, σταμάτησε δημοπρασία αρχαιοελληνικού αμφορέα, προϊόν αρχαιοκαπηλίας… Ελληνίδα γιατρός ανακάλυψε τρόπο καταπολέμησης των καρκινικών κυττάρων… Έλληνας μαθηματικός έλυσε μαθηματικό τύπο δεκαετιών…Ελληνίδα αθλήτρια κατέκτησε το χρυσό…

Ο τομέας της Παιδείας κατά την κρίση

Είναι εμφανές, μετά από ένα και πλέον χρόνο, πως προνομιακό πεδίο άσκησης πολιτικής για την παρούσα κυβέρνηση είναι η Παιδεία. Αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα αν το επίπεδο της τελευταίας ανέβαινε κατόπιν των κρατικών παρεμβάσεων. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο.

Όχι μόνο δεν θεραπεύονται χρόνιες παθήσεις της επίσημης ελληνικής εκπαίδευσης, αλλά δημιουργούνται νέες. Για την ακρίβεια, θεσμοθετούνται.

Η Παιδεία μπορεί να γίνει ένα χαμηλού κόστους όχημα εξόδου της χώρας μας από τη κρίση, αλλά μόνο στο μέτρο που οι παρεμβάσεις σε αυτήν είναι βελτιωτικές.

«…όμως δεν περνάει αστυνομία και πυροσβεστική….»

Ό,τι κι αν λέει η θεωρία, ότι κι αν σχεδιάζεται ή προγραμματίζεται, κάποιες εκφράσεις, αυθόρμητες, αποτυπώνουν επακριβώς την απογοήτευση και την όχι και τόσο ελπιδοφόρα πραγματικότητα που ζούμε…

Στον αστερισμό των εξετάσεων πολλές οικογένειες αυτό τον καιρό με τα παιδιά να προσπαθούν να διαβλέψουν τι θέλουν να σπουδάσουν σε συνδυασμό με χίλια δυο άλλα δεδομένα που πρέπει να λάβουν υπόψην τους πλέον, όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση.

Πόσο ελπιδοφόρο όμως είναι ν’ ακούς από γονιό, ελεύθερο επαγγελματία, ν’ απαντά στην ερώτηση «πώς έγραψε το παιδί;» με την απίστευτη φράση: «έγραψε καλά, περνάει οικονομικό αλλά δε θέλει αστυνομία και πυροσβεστική…». Πόση πίκρα, κούραση, απογοήτευση, αίσθηση αποτυχίας, αναδύει αυτή η αυθόρμητη απάντηση!

Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

Επιχειρηματολογώ συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την ανάγκη περαιτέρω ενοποίησης της Ευρώπης. Η άποψη αυτή συγχέεται με την αποδοχή της Ευρώπης ως έχει σήμερα. Αυτό είναι λάθος. Οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται για τη σημερινή λειτουργία της Ένωσης. Έχουν δίκιο όταν λένε πως η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα καθημερινά τους προβλήματα. Έχουν δίκιο στη διάγνωση. Κάνουν όμως τραγικό λάθος, στην προτεινόμενη θεραπεία: την επιστροφή στα εθνικά κράτη. Κι αυτό επειδή τα προβλήματά μας, δεν προήλθαν από την ίδια την Ευρώπη, αλλά από αλλαγές που συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ευρώπη απλώς, με τον τρόπο που λειτουργεί, δεν κατάφερε να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Η αντιμετώπισή τους απαιτεί περισσότερη – και κυρίως διαφορετική – όχι λιγότερη Ευρώπη.

Τα πραγματικά προβλήματα και η (μη πραγματική) ιδεολογία

Αυτό που συμβαίνει με τη χώρα μας είναι ιδιαίτερο. Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, τα προβλήματα «αποϊδεολογικοποιούνται» προκειμένου να λυθούν. Εκεί, τα κόμματα διατηρούν την ιδεολογική τους ταυτότητα, αλλά αντιμετωπίζουν τα ζητήματα με τρόπο εργαλειακό, αποστασιοποιημένο.

Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο: Ιδεολογικοποιείται η μη λύση τους. Τα κόμματα δεν έχουν ως προτεραιότητα τη λύση των ζητημάτων, αλλά τη συντήρηση των εκλογικών τους ποσοστών.

Για τους Έλληνες πολιτικούς, ο τρόπος αντιμετώπισης έξω από το κομματικό συμφέρον, κατά κανόνα, κατηγορείται ως «τεχνοκρατικός». Σημασία έχει πώς θα καλυφθούν κομματικά και ιδεολογικά τα (μη) πεπραγμένα τους.

Κάπως έτσι λειτουργούν και οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης.

To "Leave" ήταν απαραίτητο

Και όμως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Βρετανία ήταν καλό για όλη την Ευρώπη. Η Ε.Ε. πολλά χρόνια τώρα κρύβει τους σκελετούς και τα προβλήματά της κάτω από το χαλί. Θυμίζει λίγο από Ελλάδα που κρύβεται πίσω από την μύτη της για να μην αλλάξει. Έτσι και η Ευρωζώνη.

Υπήρχαν πολλά σημάδια με κυριότερο το δικό μας δημοψήφισμα στο οποίο κανείς δεν έδωσε σημασία γιατί έγινε από τυχοδιώκτες, εν μέσω συναισθηματικών συγκυριών και φυσικά με ένα εντελώς γελοίο ερώτημα το οποίο είχε πολλές ερμηνείες. Και καλά έκαναν αφού ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν το πήρε υπόψιν του.

Αυτό της Αγγλίας όμως πόνεσε και τράβηξε το χαλί.