Η πολυτέλεια του ‘δεν ήξερα’, ‘ας δούμε κι αυτοί τι θα κάνουν’, ‘διαθέτουν ηθικό ή άλλο πλεονέκτημα’, τελείωσε! Έφτασε η ώρα ν’ αναλάβουμε την ευθύνη της αναγκαίας επιλογής μας ως πολίτες.
Θεωρητικά, πρέπει να είναι περιττή η υπενθύμιση ότι οι εξελίξεις μετά το τελευταίο eurogroup δεν αποτελούν τη βάση για κάτι καινούργιο κι ελπιδοφόρο παρά μόνο την αποτροπή του πολιτικού ατυχήματος που θα μπορούσε με την καθυστέρηση της συνέχισης της αξιολόγησης να είχε ολέθριες συνέπειας για τη χώρα, μεταξύ των οποίων κι ένα κατά λάθος grexit.
Είναι καιρός μάλλον να κατανοήσουμε όλοι ότι δε μπορεί ες αεί να συζητάμε και ν’ αναλύουμε και να υπολογίζουμε και να σχεδιάζουμε, χωρίς κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα και φυσικά χωρίς να καταλήγουμε στον απαραίτητο σχεδιασμό και τη χάραξη στρατηγικής για το μέλλον της χώρας.
Θεωρητικά και πάλι, θα πρέπει να έχουμε πλέον διδαχθεί όλοι απ’ τα πολλά και τεράστια λάθη μας, συνολικά ως κοινωνία, σε όποια πλευρά της κάλπης και των εδράνων της βουλής, μέσα κι έξω απ‘ αυτήν κι αν βρισκόμαστε. Ειδικά με τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις που μόνο πρόκληση, ανικανότητα κι επικίνδυνες πρακτικές έχουν αναδείξει, οδηγώντας τη χώρα πίσω στον δρόμο που θα μπορούσε, κατά κοινή ομολογία, να είχε βγει, αν το πολιτικό προσωπικό που την κυβερνά σήμερα, έδειχνε αυτοσυγκράτηση στη διεκδίκηση της εξουσίας και φυσικά δεν είχε τις αυταπάτες που παραδέχθηκε ότι έτρεφε ως αντιπολίτευση, για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας.
Απογυμνωμένοι όλοι οι πολιτικοί σχηματισμού πλέον, με τους πολίτες να γνωρίζουν περισσότερα πράγματα από κάθε άλλη φορά, για τα οικονομικά και τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που προτείνονται ώστε να επέλθει ισορροπία κι ανάπτυξη στη χώρα, έφτασε επιτέλους η ιστορική εκείνη στιγμή που όλοι μαζί, πρέπει να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της πατρίδας μας.
Η αδιαφορία που επιδεικνύουμε κι είναι αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων μεταξύ των οποίων προεξέχουσα θέση έχει η κόπωση απ’ την όλο κι εντεινόμενη σκληρότητα της καθημερινότητας που έχει καταντήσει αβάσταχτη για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της χώρας, οδηγεί στο αδιέξοδο του ‘ακομματίκ πολίτη’ που τσουβαλιάζει όλους τους πολιτικούς και τις πολιτικές, χωρίς να κάνει ούτε καν τον κόπο ν’ ακούσει πλέον, μια καινούργια κι ίσως διαφορετική πρόταση.
Ωστόσο, η αναποφασιστικότητα ως προς την επιλογή κόμματος απ’ τα διαθέσιμα της πολιτικής σκηνής της χώρας, δεν καθιστά τον οποιονδήποτε και ‘απολιτίκ πολίτη’. Ίσα ίσα, που όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, κυρίως όσον αφορά την επιλογή της στρατηγικής που θ’ ακολουθηθεί για να επανακάμψει η χώρα, έχει καταστεί δυνατόν να επιλέξει πλέον ο καθένας μας πολιτική και ιδεολογική βάση, ξεφεύγοντας απ’ τα στενά όρια ενός πολιτικού συστήματος με περιορισμένες επιλογές λίγων κομματικών σχηματισμών που εκπροσωπούσαν συγκεκριμένες πολιτικές και τρόπους διακυβέρνησης.
Ο κατακερματισμός του κέντρου σε μικρότερους πολιτικούς σχηματισμούς σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της δεξιάς παράταξης που μετακινήθηκε προς το κέντρο αλλά και την απογύμνωση απ’ το ‘ηθικό πλεονέκτημα’ της αριστεράς που συνοδεύθηκε απ’ την φθορά της εξουσίας που κατέλαβε, έχουν ανανεώσει σημαντικά κι έχουν αυξήσει καθοριστικά τις επιλογές που μπορεί να έχει πλέον ο Έλληνας ψηφοφόρος.
Ήρθε λοιπόν, επιτέλους, η ώρα ν’ αναλάβει ο καθένας μας την ευθύνη της επιλογής του, ως πολιτικό ον, με σύνεση και σκέψη, με ενημέρωση και μακριά από αυταπάτες και όνειρα, περιττή πλεονάζουσα αισιοδοξία σε ύψη που να μας καθιστούν αιθεροβάμονες και φυσικά με την απαραίτητη τοποθέτησή μας στον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Η αποστασιοποίηση κι η αδιαφορία, θα πρέπει επιτέλους όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελούν πολυτέλειες που δεν είναι δυνατόν να διαθέτει ένας λαός τόσο ταλαιπωρημένος και πολύπαθος όσο εμείς πλέον, μετά από τόση προσπάθεια που δεν έχει αποφέρει παρά νέα προβλήματα και βάρη αντί λύσεις και άρση του αδιεξόδου.
Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές τελικά, η ευθύνη της επιλογής, αυτή τη φορά, θα πρέπει επιτέλους ν’ αποτελεί τον πρώτο λόγο σκέψης και το κίνητρο για την απόφαση που θα φέρει το αποτέλεσμα για τη χάραξη στρατηγικής της χώρας που τώρα απλώς πορεύεται, χωρίς κανένα σχέδιο και στόχο.
Γρηγορίου Αλεξάνδρα
Ιδρυτικό Μέλος Ευ.Με.ΣΥΝ - Τομεάρχης Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου