 |
Ο Μιχάλης Δεμερτζής είναι Ιδρυτικό
Μέλος της Ευρωπαϊκής
Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης
και Τομεάρχης Θέσεων
|
Κανένας ποτέ δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά στην κοινωνία, χωρίς να αλλάξει και τη ζωή του. Η αλλαγή έχει το κόστος της. Εάν, δε, μιλάμε για ριζικές, επαναστατικές αλλαγές, το κόστος είναι μεγάλο και προσωπικό.
Οι επαναστατικές αλλαγές, βέβαια, δεν προϋποθέτουν κατ’ ανάγκη την επανάσταση με την ιστορική έννοια του όρου, δηλαδή την εξέγερση. Με ή χωρίς εξέγερση, ωστόσο, προϋποθέτουν θυσίες.
Με άλλα λόγια, αν είναι να μην διαταραχθεί η καθημερινότητα του επαναστάτη, δεν μιλάμε για επανάσταση, αλλά για απασχόληση με σύμβαση αορίστου χρόνου και, συστημικός ή μη, κατ’ επάγγελμα επαναστάτης δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ.
Υπάρχει μόνο κατ’ επάγγελμα δημαγωγός ή «φασαρτζής».
Ειδικά στην Ελλάδα, δεν μας αρέσει κάτι στο σύστημα, φωνάζουμε, κάνουμε και μια πορεία και μετά σπίτι μας. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι επιμένουν λίγο παραπάνω, καίνε έναν κάδο ή κάνουν μία κατάληψη, και μετά βγάζουν και μία προκήρυξη ή ένα μανιφέστο για τον κακό καπιταλισμό.
Τι θέλουν να τους ξημερώσει αφού τον καταρρίψουν, ούτε ξέρουν. Ή το αντίθετο. Ξέρουν τι μπορεί να τους ξημερώσει, αλλά δεν το θέλουν (Βόρεια Κορέα ας πούμε). Σε κάθε περίπτωση, απλά ασκούν το «επάγγελμά» τους. Αν ο κόσμος άλλαζε με μερικές πορείες στο κέντρο, με ένα «δεν πληρώνω» στα διόδια ή με έναν χορό στο Σύνταγμα, θα παραήταν εύκολο.
Β. …Και οι επαναστάτες
